woensdag 24 maart 2010

Missionaris Maesn


Ik denk dat velen dit ondertussen weten, maar toch voor de duidelijkheid: ik werk hier bij Los Pipitos, een vereniging van ouders van kinderen met een handicap.

Een deel van mijn werk hier was het uitwerken en opvolgen van een handleiding kinesitherapie. Daarin leg ik zo eenvoudig mogelijk belangrijke zaken uit voor ouders van een kind met een motorische handicap tussen 0 en 6 jaar. Belangrijkste thema’s zijn daarbij de motorische mijlpalen (controle hoofd – rollen – zitten – staan – lopen) en vermijden van contracturen.

In ons centrum in Esteli werk ik wekelijks met de ouders die met hun kinderen komen. Ik toon hen hoe ze bepaalde oefeningen kunnen doen en leg hen uit wat belangrijk is. Naar een kine gaan is hier niet evident. Vaak wegens geen geld, maar buiten Esteli is er meestal gewoonweg geen kine. Daarom moeten de ouders zelf weten hoe ze hun kind kunnen begeleiden/stimuleren.

Nu mijn tijd hier stilletjes aan op zijn einde loopt, deed ik een tour langs verschillende andere afdelingen van Los Pipitos in het noorden van Nicaragua. Daar werden de ouders van kinderen met een motorische handicap tussen 0 en 6 jaar samengeroepen. Van heinde en verre kwamen er mama's met hun kind. Sommige moesten 2 uur wandelen en erna nog een uur op de bus, dit in de loden hitte met een kind op de arm. Stel u het even bij ons voor....
Ik voelde me een beetje als een missionaris. Van de ene naar de andere plaats trekkend, telkens mijn boodschap verkondigend. Alleen al spreken over het belang van kine is hier heel belangrijk. Mensen weten niet dat je vergroeiingen kan voorkomen, dat hun kind misschien zal kunnen wandelen mits oefeningen. Kinderen worden soms geopereerd, maar geen enkele chirurg die het nodig vind ouders te informeren over revalidatie. Resultaat is dat de operatie vaak na een tijdje nutteloos blijkt geweest te zijn. 

Hartverwarmend is de dankbaarheid van de mensen in de landelijke gebieden. Vaak wordt ik er aangespraken als 'meneer doktoor' of 'meneer de medicus'...Een beschaamde vrouw gaf me zwijgend, half gebogen, bijna zonder me in mijn gezicht aan te kijken 4 mango's...

Enkele sfeerbeelden :


dinsdag 9 maart 2010

Internationale vrouwendag

Ook hier was het gisteren - 8 maart - internationale vrouwendag.

Een mannelijke collega merkte fijntjes op: 
''Voor mij kan dat er wel door, zo'n dag voor de vrouwen. Als de andere 364 maar voor ons zijn....''

Tja, over machismo kan ik hier wel nog eens een boompje opzetten.