Ondertussen ben ik hier al 2 weken, maar toch nog eventjes een terugblik op mijn eerste werkdag....
Onze bureaus waren gevestigd in de gebouwen van stad Kigali. (moet je eigenlijk rekenen als provincie want heeft zelfde statuten als de 4 andere provincies) Men wist op ons project dat men daar op termijn weg zou moeten, maar in tegenstelling tot vele andere Afrikaanse landen kan het in het huidige Rwanda soms snel gaan. Ziehier een illustratie.
Op woensdag werd medegedeeld dat men 2 dagen later begon aan de afbraak van onze gebouwen....
Die bewuste vrijdag was dus mijn eerste werkdag. 's Morgens moest nog uitgevochten worden welke van de 2 geselecteerde plaatsen werd gekozen. 's Middags begon de effectieve verhuis.
Wat volgde was een kleine cultuurclash....niet slecht als introductie. Een Franse collega had speciaal zijn short en werkschoenen aangetrokken en pief poef paf zijn bureau was verhuisd. Ook mijn Belgische collega-junior Marieke was druk in de weer. Ik hielp waar ik kon. Echter....eens ze alles in dozen gestoken hadden, hielden mijn Rwandese collega's het voor bekeken. Ongelooflijk. Marieke en ik aan het sleuren en zij aan het toekijken en de situatie aan het bespreken. Natuurlijk ging de boel niet echt vooruit....
Rond 16u klaarde echter de hemel op. Een klein legertje 'werkmieren' was opgetrommeld en zij konden het vuile werk beginnen opknappen....
Zo zag het er vroeger uit.
Zo ziet het er nu uit....
Moraal van het verhaal?
Mijn Rwandese collega's zijn hele competente mensen die dagelijks in hun hemd aankomen. Een financieel directeur, boekhouder, specialist publieke gezondheid,.... Sleuren en beulen is aan hen niet besteed. Trouwens, het staat ook niet in hun contract....
Zo zal ik dit jaar ook niet te veel kopies moeten inbinden of koffie zetten. Dat is namelijk het werk van mijn lieve collega Ambroise en als ik dat doe (wat ik best zou willen) dan pak ik zijn werk af. Zou je toch ook niet leuk vinden? Dus als wij eventjes gans die verhuis zelf doen, waar moeten die professionele 'sleurders' dan hun brood verdienen....
Moraal van het verhaal: als je als Westerling in deze nieuwe context aan de slag moet, kunnen vele zaken een bron van frustratie zijn. Echter, als we deze zaken daarentegen proberen te begrijpen, dan moet je je er vaak niet aan ergeren. Integendeel, vaak is het boeiend. Misschien ten koste van enige efficiëntie of logica, maar moeten efficiëntie en logica de enige normen zijn?
Nieuwe locatie
Geen opmerkingen:
Een reactie posten