Feliz navidad, prospero ano...

Ola chamacos,

de meesten zullen het ondertussen wel al weten maar voor degene die het nog niet weten: tkan soms rap gaan in het leven. Dus eerst een korte inleiding.

Een 3,53 tal weken geleden krijg ik een berichtje van de Freddy D (wereldberoemde kine in Nieuwkerke) dat er op het kineforum een vacature staat om mee te gaan met de belgische nationale kaatsploeg naar het WK in Ecuador. Zo'n avonturen moet je mij geen 2 keer aanbieden en 2 weken later was ik vertrokken. Met de kaatsbond kwam ik overeen dat ik mijn terugvlucht mocht verlaten en zo kan ik nu Sara gaan bezoeken in Peru. (kinesitherapeutische vriendin die een jaar vrijwilligerswerk doet in Peru, http://www.tumbador.be/) En aangezien ook Bolivie ginds in de buurt ligt, ga ik ook daar eens ne goeiendag gaan zeggen.

10 dagen geleden vertrokken we dus richting Ecuador. Ondertussen de kaatssport al zo goed mogelijk bestudeerd en in Geluwe al honderden keren moeten uitleggen wat dat is. Toch krijg ik nog mailtjes van mensen die denken dat ik hier op het wk schaatsen zit...
Na een dagje Quito trokken we richting Ibarra. Ibarra is een redelijk grote stad op 2200 m hoogte tussen de bergen, met de Volcan Imbaburra als chef. (4600m) We logeren in Hosteria De Prado. Jawadde dadde, een sjiek spel voor mijn normen. Zwembad, jacuzzi, sauna, turks stoombad en Daisy aan de balie...de moeite.

Vervolgens hier int cursief een verslag van de wedstrijden van een ganse week in vogelvlucht.

Veel tijd om te acclimatiseren was er niet. 1 dagje trainen en dan begon de eerste discipline. Deze was een Ecuadoriaanse variant van het kaatsen. Beetje bizar om een WK te hebben van een discipline die nagenoeg enkele in Ecuador wordt gespeeld maar de basisprincipes waren wel heel gelijkaardig aan het 'gewone' kaatsen. 1 probleemke is de regel dat je minimun 4m hoog moet slaan met het balletje, aan de arbiter om te beslissen op het zicht... Hoewel we niet diep wouden gaan in deze onbelangrijke discipline kwalificeerden we ons toch voor de final four de dag erop. De belgische ploeg had een enorme winnaarsmentaliteit, dus rustig meedoen lukte niet goed. We verloren in de finale 6-0 van Ecuador (nogal logisch) ondanks een sterke wedstrijd. Vervolgens versloegen we de hollanders en moesten we tegen Spanje spelen voor zilver. We wonnen 6-5 na een hevige strijd met Wouter als ster van de wedstrijd.

De tweede dag was er savonds ook de ploegenvoorstelling. Was leuk, achter onze vlag en ons mascottemeiske rondlopen in een stadion, beetje zoals op de olympische spelen.

De eerste 2 wedstrijddagen waren dus goed voor het vertrouwen, maar sommigen waren toch al redelijk diep geweest. De derde dag begon het internationale spel. Opnieuw kwalificeerden we ons voor de finale na overwinningen tegen Holland en Peru. De vierde dag was er de derde discipline, het llarguess waarin de belgen topfavoriet waren. We kwalificeerden ons gemakkelijk na overwinningen tegen Colombia, Italie en Bolivie. De eerste match van de final four internationaal spel wonnen we tegen Ecuador. Voor alles nog altijd op schema.














De vijfde wedstrijddag was een zware dobber met 3 finalematchen van het llarguess en vervolgens nog 2 finalewedstrijden in het internationale spel.
We begonnen smorgens vroeg tegen het sterke spanje in het llarguess. Probleem was dat bijna alle ballen overgeserveerd konden worden. Dit waarschijnlijk doordat het balletje minder wrijving ondervind door de hoogte. Wat volgde was een llarguess finale onwaardig. Je kan het vergelijken met een tennismatch waar 80 procent van de ballen aces zijn. We verloren nipt 6-5, een ferme ontgoocheling. Vervolgens wonnen we van Ecuador en won Nederland van Spanje. Dat was fantastisch nieuws, als wij wonnen van Nederland waren we wereldkampioen.
Ondertussen was er tegenwind opgekomen en dus werden niet alle ballen meer overgeleverd. We begonnen sterk aan de wedstrijd en kwamen 4-1 voor. We waren dus nog 2 punten verwijderd van de wereldtitel. Moeilijk te verklaren, maar het halfdode Nederland stond op en kwam terug. Bij 5-5 werd gespeeld voor de wereldtitel. Superspannend maar het liep slecht af, we verloren 6-5 en weg wereldtitel. Wel brons, maar ja...

Het leven kan hard zijn, want na deze dreun mochten we een uur later spelen tegen Italië in het internationale spel. Het was een keiharde wedstrijd waarin de belgen toonden waarom ze de dappersten van alle Galliërs zijn. We wonnen nipt 6-5. De groep had alles gegeven. Fysiek, maar vooral mentaal hadden de wedstrijden en de druk hun tol geëist. Gelukkig was het al te laat voor de laatste match tegen Spanje en die werd naar de volgende dag verplaatst.

De zesde wedstrijddag moesten we dus smorgens vroeg weeral aan de bak. Een avond en een nacht waren genoeg geweest om de batterijen nog 1 keer op te laden. Tegen de spanjaarden volstonden 3 punten in theorie, maar winnen was toch het simpelste om wereldkampioen te worden. De ploeg was sterk en we wonnen van Spanje met 6-1. België wereldkampioen in het internationale spel!!! De druk van een ganse week werd van de hutsepot gehaald, het was genieten...














Iets later moesten enkele spelers al aan de bak in de laatse discipline, het muurkaatsen. Dat wordt met 2 gespeeld en lijkt eigenlijk ferm op squashen, maar dan met de blote hand. Spectaculair. We wonnen van Bolivia en Frankrijk maar konden ons niet kwalificeren door het verlies tegen de sterke mexicanen in de poule. Deze werden later wereldkampioen.






Ondertussen werden de Ecuadoriaanse Pilseners al lustig geproefd. Bij aankomst in het hotel kon het feest pas echt beginnen. Eerst feestje in de eetzaal waarbij iedereen die in de buurt kwam betrokken werd. Nen Ecuadoriaan die het Waalse 'Roooose Maryyyy' zong was hilarisch. Vervolgens met kleren en al int zwembad en champagne in de jacuzzi. Daarna de nacht ingefeest met de hollanders, de ecuadorianen en karaoke... Smorgens wakker geworden met naast mij een oranje helm, truitje van Heerenveen en nen plastron van het hotel...














Allemaal goed en wel, wereldkampioen worden. Voor 99 procent ligt dat natuurlijk aan de trainer en de spelers. Die mannen hebben maanden samen getraind en naar het wk toegeleefd. Het was een groep met een schitterende mentaliteit. Niemand die moeilijk deed. Veel leute maar eens op het veld 100 procent inzet om te winnen. Voor mezelf was deze groep een zegen. Als snotneus werd ik meteen aanvaard.
Heb wel kunnen bijdragen want ik kan wel zeggen dat ik veel werk had. Meestal was ik vanaf 6u30 al bezig met enkele spelers voor de wedstrijd. Vervolgens de wedstrijden waar ik keek voor den drank, discussies met scheidsrechters en enkele praktische zaken (ik sprak als enige spaans van onze groep) Savonds opnieuw 5,6,7,8 spelers. Meestal was ik net voor 20u klaar. Dan avondeten en als een baksteen in slaap vallen. Slechts1 keer in de sauna gezeten....

De sfeer in het tornooi was tof. Veel spelers leren kennen. Niet veel ploegen hadden een kine mee en na een tijdje hadden enkelen mij gevonden. Naast het veld dus ook raad en daad moeten geven aan spelers en toeschouwers... 1 keer was ik bezig met een oud ecuadoriaans ventje en ik ontdekte ne roestige revolver in zijn binnenzak. Die vent maar uitleggen tegen mij dat ze hem gingen vermoorden...

Heel bizar om hier soms als een 'ster' behandeld te worden. Onze mooie belgische outfits werkten als een magneet. Handtekeningen, op de foto staan, giechelende meiskes... Omdat ik als enige spaans sprak van de belgen kwam ook al de pers bij mij terecht. Radio-interviews in mijn behaard spaans en interviews voor Ecuadoriaanse en Spaanse tv. Voor de Spaanse tv moest ik ook altijd de vragen vertalen voor de spelers. Gelukkig begrepen ze niet dat ik de helft van de vragen zelf uitvond omdat ik de journaliste niet begreep...














Gisterenavond was het de afsluitende receptie met medaille-uitreiking.
Ondertussen zijn de belgen nu terug naar huis en zit ik hier alleen. Vanochtend toch ne keer tijd gehad voor stoombad, sauna en jacuzzi. Nu bloggen en straks verhuizen naar een goedkoper hotelleke. Ik blijf nog enkele dagen in Ibarra en probeer een beetje mijn trip richting Peru te plannen.




Ook nog vermelden dat ik geniet van Ecuador. Heerlijk om weer in een apeland te zijn. Prachtige landschappen, vriendelijke mensen, chaotische verkeer,....die dingen komen later zeker nog aan bod.




















Aan de spelers, trainer, kaatsbond, merci voor dit avontuur!! Tot later, ergens in Kerkse, Maubeuge, Friesland of waar dan ook.

Aan degene die tot hier gelezen hebben: proficiat.


Vele grz!!

Ps: de verklaring van mijn titel: op de radio zijn ze hier al bezig over de kerst en in de winkels staan de kerstbooms hier al...