Afscheid, afscheid en afscheid...

Hola,

deze week stond een beetje in het teken van afscheid nemen.
Dinsdagavond was het afscheid van Nadine, mijn Duitse huisgenote. (rechts hierboven) Zij heeft hier anderhalf jaar haar sociale dienst gedaan, jaja, in Duitsland bestaat nog altijd verplichte legerdienst. (of sociale dienst als alternatief) Nu zijn Evelien en ik eventjes met zijn tweetjes, maar morgen komt er al een vervanger: Ruben, een spanjaard.

Vrienden kwamen langs voor wat een rustig afscheid zou worden. Het liep echter anders. Iemand had enkele muzikanten meegenomen en er ontstond spontaan een jamsessie. Heerlijk, vooral als onze Catalaanse buur Guillermo aan een concertje flamengo begint. Rond 23u30 hadden onze buren het wel gehad (begrijpelijk) en dan verloopt de communicatie als volgt: ze gooien stenen op uw dak tot het stopt. Ik kan u verzekeren: op een golfplaten dak komt dat hard aan...(vind ik toch minder begrijpelijk, verbale communicatie zou ook werken want we spreken allemaal Spaans) Traditie onder de buitenlanders is ook het gooien van een paar schoenen over de kabels in de straat. Blijven ze hangen, dan keer je terug. Verdwijnen ze, dan niet of zo.... zo heb ik het toch begrepen. Wel geen te mooie schoenen gooien, want dan zijn ze de volgende dag al dankbaar van de draad gehaald.Donderdag was het opnieuw afscheidsdag. Op mijn werk was er het afscheid van 2 Duitse en 2 Belgische vrijwilligsters. Dat gebeurt traditioneel met een piñata. Een piñata is een pop gevuld met snoep. De jongeren slaan er al dansend om beurten op terwijl de piñata via een koord heen en weer vliegt. Waar de traditie vandaan komt, weet ik niet. Het is leuk, maar toch niet supereducatief. Vooral de jongens laten er al hun agressie de vrije loop. Breekt de pot in de pop dan vallen de snoepen op de grond en is het elk voor zich. Altijd hopen dat ze zich niet te veel snijden aan de potscherven....
Donderdagavond was er ook nog de laatste avond van Heleen de Zweedse. Dezelfde muzikanten waren nog altijd in Esteli en ze hadden nu ook de goeie weg gevonden. Weer dus een heel muzikale sfeer en weer werd er getrakteerd met stenen op het dak....

Tot slot nog een mooie foto van Moizes, al zeg ik het zelf.
Vele grz!