El niño, Honduas en andere historische gebeurtenissen.

Hola,

ziehier een samenraapsel van enkele items, al dan niet interessant.

EL NIÑO

Het is regenseizoen en het zou normaal af en toe eens ferm mogen regenen. Dat gebeurt echter niet, daarvoor is het weerfenomeen 'el niño' verantwoordelijk voor. De regering doet niets, zegt men, dus zullen er families in problemen komen.

HONDURAS

Ik weet niet of dit een hot item is in Belgie, maar hier wordt de staatsgreep in Honduras wel op de voet gevolgd. Vorige maand sloop president Zelaya terug zijn land binnen. Hij zit nu vast in de ambassade van Brazilie, waar hij omsingeld wordt door het leger. Naar het schijnt zitten ze hem daar goed te pesten met chemisch spul en zo.
Na zijn inval namen couppleger Mitrailletti en de zijnen grondige maatregelen. Ik kopieer de blog van een collega die in Honduras zit, zonder toestemming dan nog:

In een poging om alle informatie tegen de De Facto regering (regering die eigenlijk geen regering is) te verijdelen, heeft de De Facto regering een decreet in het La Gazetta (Hondurees staatsblad) gepubliceerd dat voor de komende 45 dagen geen enkele bijeenkomst mag gebeuren zonder toelating van leger of politie, dat eenieder die na de avondklok buiten gezien wordt onmiddellijk en zonder pardon gearresteerd wordt en dat alle radio- en tv-zenders "die statements maken die de vrede en publieke orde verstoren, of die de humane waardigheid van publieke ambtenaren aantasten, of de wet aanvallen." door politie en leger gesloten kunnen worden.

AFSCHEID NADINE EN GUILLERMO

Vorig weekend alweer een vol afscheid. Deze keer waren ex-huisgenoot Nadine en buurman Guillermo aan de beurt. Nadine gaf een vuurshow. Bij Guille bleef het beperkt tot een Flor de Caña-show.Ondertussen ben ik het hier wel gewoon afscheid te nemen en nieuwe gezichten te zien. (de blanken wonen altijd in dezelfde huizen en werken in dezelfde organisaties, dus je leert ze wel kennen) Guille en Nadine zal ik toch wel missen, het waren goeie vrienden.

Van beide heb ik wel souveniers. In geval van Guille is dat positief: enkele nuttige spullen geerfd en luidsprekers overgekocht. Van Nadine is mijn souvenir iets minder: elke morgen zie ik in de spiegel hoe ze mijn kapsel naar de knoppen heeft geholpen. Ik had haar 'carte blanche' gegeven om mijn haar te knippen, maar had de fantasie van Nadine niet in rekening gebracht. Resultaat, ze had een soort spiraal in mijn haar geknipt. ''Wakala'' zei ik hier, dat is zoveel als ''Bwékes''. Nog zo goed en zo kwaad als mogelijk de boel terug rechtgeknipt, nu heb ik wel geen froefroe en zo meer.LOS PIPITOS
Deze maand stond jammergenoeg in het teken van ‘chaos’ in Los Pipitos. Op het einde van de eerste week werden 2 collega’s van het CET (centro estimulación temprana) de laan uitgestuurd. Als cooperant hoef ik hierover geen mening te hebben, maar ik voeg er toch graag aan toe: terecht.

Na hun ontslag mobiliseerden beide dames een groep ouders en begon de ellende. Binnenvallen van de kantoren, verspreiden van leugens, manipuleren van ouders, Los Pipitos Esteli op nationale televisie......niets ontbrak eraan. Blijkt dat Los Pipitos in het verleden ook al dergelijke woelige periodes heeft doorgemaakt. De groep die de 2 ontslagen collega’s steunt bestaat dan ook voor een stuk uit mensen die van de gelegenheid gebruik maken om oude rekeningen of frustraties te vereffenen.

Los Pipitos nationaal komt zich moeien, er zijn samenkomsten van de assocación, ....maar over het werk en de jongeren wordt weinig gepraat. Jammer allemaal, want het echte werk lijdt eronder.

Nu lijkt de rust terug gekeerd te zijn, maar dit kan schijn zijn....

In de taller agricultura was ik afgelopen maand druk bezig met het aanpassen van de structuur van de ‘circulo’. Dat is het moment ’s morgens waarin de jongeren praten over welke dag het is, wie er aanwezig is, hoe ze zich voelen, wel werk er te wachten staat, welk materiaal er daarvoor nodig is.... Voor de meeste jongeren in de taller agricultura is dit heel moeilijk. Nu is er een groot bord met een duidelijke structuur vol pictogrammen.

Nu druk bezig met het afwerken van mijn handleiding 'kinesitherapie'. Bedoeling is dat ouders en begeleiders hiermee de belangrijkste zaken weten voor de begeleiding van jonge kinderen met een handicap. (+/- tot 5 jaar) Hoe de ontwikkeling stimuleren, hoe verkortingen vermijden, hoe doorligwonden vermijden...
Daarmee zal ik dan ''opleidingen'' geven in het centrum, in omliggende centra en in de comunidades.Die comunidades liggen soms onbereikbaar in berg en bos. Sommige griezelig zoals in de sprookskes...VIRGEN DEL ROSARIO

Eergisteren werd er onder de collega's plots de vraag gesteld: werken we morgen? Bleek dat er een feestdag was de dag erop, maar het was pas om 15u duidelijk dat er de dag erop niet gewerkt moest worden. Zo gaat dat hier wel vaker... Interessant om zien wie er dan gaat lobbyen bij den directeur en zo, dat zijn mensen die dan plots heel gemotiveerd zijn.

Het was namelijk feestdag van de patroonheilige van de stad. De maagd Rosario of zo, hoewel ik niet weet of dat bewezen is.
(waarom schrijf ik da: hier gaat het er altijd over dat men in Nicaragua heel traditioneel is en dat wij westerlingen er maar op los.... Echter, om de haverklap is er wel een 16-jarig meisje zwanger...)
Dus: eerst zien, dan geloven.

Nicaraguanen zijn heel gelovig. De maagd werd gans de stad rond gedragen en een massa die volgde. De maagd waggelde heen en weer door de menigte, ze had precies gedronken. De stoet werd voorafgegaan door de groep van 'excellente leerlingen'. Lijkt een beetje vies voor ons, maar is hier heel gewoon. Er zijn ook om de haverklap wedstrijden en zo om de beste er uit te halen.

MINIVOETBAL in NUEVO AMANACER

In een bario aan de buitenkant van Esteli speel ik mee met een minivoetbalploegje. Het gaat er hevig aan toe. Daar waar in Belgie elk contact verboden is, lopen de duels hier eerder zoals in het basket. Bodycheck hier, duwtje daar... We bereikten de finale, die we jammergenoeg wel verloren met 4-3. Ik heb er wel een certificaat aan overgehouden... Mijn naam staat zo geschreven: Jans Masilla, tja...

Zo, tot zover deze lezing.

Hans