vorige week zaterdag zouden we vroeg vertrekken voor een uitwisseling van ''mujerers campesinos'', boerinnen zouden ze in West-Vlaanderen zeggen. De uitwisseling stond in het teken van transformatie (vb snoepkes maken) en commercialisatie van producten. Drie collegacooperanten die in deze branche werken hadden dit in elkaar gebokst. Zo worden ervaringen en ideeen uitgewisseld.
De vrouwtjes van Heleen zouden de vrijdagavond aankomen in Ocotal vanuit hun dorpen om zaterdagmorgen te vertrekken. Echter, ze daagden niet op. Geruchten over de toestand in Honduras hadden daar waarschijnlijk mee te maken. Heleen schoot in actie en met 2 telefoons in de hand slaagde ze in haar missie. Eentje werd om 21u savonds bereikt en moest de dag erop om 5u smorgens vertrekken om tijdig bij ons te zijn. Een ander werd zaterdagmorgen bereikt terwijl ze examen aan het maken was. Ze verliet het examen (''dat doe ik later wel opnieuw'') en een uur later stond ze klaar om te vertrekken.
We vertrokken richting Honduras, waar een spannend weekend aan de gang was want president Zelaya wou ook terugkeren naar zijn land. (zie vorig bericht en de kranten) Aan de grens geen 300 soldaten te zien of zo, situatie was rustig maar wel gespannen. Wel enkele jonge soldaatjes, in volle uitrusting. Hun ogen angstig-onzeker-nerveus en met blinkende gouden horloges. Eens in Honduras volgden verschillende stops door het leger. Iedereen zijn paspoort afgeven en dan telkens ijzige stilte. De soldaatjes overleggen een beetje over en weer, god weet waarover. Al snel bleek dat Nicaraguanen niet welgekomen waren in Honduras. Met een of ander papier waarop ze verklaarden dat ze enkel in transit naar El Salvador waren werden we toch doorgelaten. En zo werd dit herhaald bij verschillende andere controles. Ondertussen niet vergeten te vermelden dat de rit ons door prachtige landschappen voerde.
We pikten collega Maite op met haar 2 vrouwtjes nabij Perspire. Bij een ander checkpoint werden onze namen genoteerd en doorgegeven naar de grens in El Salvador. Daar moesten we naar majoor Nunez vragen, die zou ons het land uitlaten of zo. Aan de grens daar was alles kalm, wel veel vrachtwagens want die waren geblokkeerd geweest door een manifestatie aan de Salvadoraanse kant. Vlotjes El Salvador binnen en iedereen content, vooral de Nicaraguaanse vrouwtjes denk ik.
Het blijft een gespannen situatie in Honduras. Collega's die er werken zitten met veel onzekerheid. Informatie is moeilijk te verkrijgen en meestal gemanipuleerd. De bevolking raakt verdeeld tussen Micheletti (mitrailletti, gorilleti) en Zelaya. Het is vooral kiezen tussen de minst slechte van de twee, het zijn alletwee sloebers. Zelaya is democratisch verkozen, Micheletti daarentegen is een pop van enkele rijke Hondurese families die gans het land controleren. Tot hier het uitleggen van een supercomplexe situatie in 2 zinnen. (veel uigebreider en interessant: http://www.mo.be/index.php?id=50&tx_uwnews_pi2[art_id]=25674&cHash=48762ee6c3)
De zondag gingen we met de jeep naar La Joya, een dorp waar collega Hanzel een project heefft en waar de uitwisseling zou plaatsvinden. We lieten de vrouwen er achter voor een week. Bedoeling is dat ze zelf recepten en ervaringen uitwisselden zonder te veel inmenging van cooperanten. 
Wij hadden ondertussen een regionale ontmoeting van alle cooperanten van Volens die in Centraal-Amerika werken. Heel interessant. Wat kan beter, reflectie over onze rol als (jonge) cooperant, uitwisselen van succesvolle ervaringen, gesprekken over de situaties in de landen... (met steeds Honduras in de hoofdrol),... Ook Roger Ponseele kwam spreken, voor velen doet die naam wellicht een belletje rinkelen. Hij is een Gullegemnaar die in El Salvador werkte met de guerrilla ten tijde van de burgeroorlog en er is blijven plakken. 
Ten slotte bleef ik ook een beetje plakken in El Salvador. Samen met Amelie van het weekend gebruik gemaakt om een vulkaan te beklimmen. Dit mocht niet door de politie wegens te onveilig. Daarop brachten zij ons naar boven. Haha, gratis taxi naar boven. Iets onder de top konden we slapen in cabañas, met spectaculair zicht op El Salvador, Honduras en Nicaragua. De dag erop wandelden we te voet naar beneden, dat was dan weer niet gevaarlijk.... 
Nog vlug naar een klein vissersdorpje geweest waar we heerlijke Sopa de Mariscos gegeten hebben.
Dan al liftend terug naar huis. Dat gaat hier supervlot want bijna iedereen rijdt in pick-up. Vlotjes Honduras doorkruist en dan het bedje in. (of de hamaca...)
Vele groeten!
PS: nog een weetje voor de Menenaars, wist je dat Serge Berten een van de eerste cooperanten van Volens was?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten