Save tonight, tomorrow Hans will be gone.

Jipse dipse,

nog ene keer: hier gaan we.


23 januari

Opt gemak opgestaan en gaan bloggen. Smiddags dan bus genomen richting Cuenca. In Cuenca zocht ik Sandra op. Dat is een vlaamse die haar thesis ging maken in Ecuador en er is blijven plakken. Mijn kozen had geregeld dat ik haar kon bezoeken. Kwerd er goe ontvangen, we gingen iets eten en ik leerde haar vriend Juan Carlos kennen.

24 januari

Smorgens pistolets met speculaaspasta en strontjes gegeten. 2 dingen die Sandra geimporteerd had, waw dat smaakte. Dan naar nationaal park Cajas geweest, op 30 km van Cuenca. Daar een wandeling gedaan, was ronduit prachtig. Het park ligt op 4000m hoogte en heeft een heel aparte vegetatie. Vooral de paramo, die je op de foto ziet is zeldzaam en speciaal. Vrouwen geven er soms een rare beschrijving aan... Op een bepaalde plek zitten 4 mensen en ik doe een babbelke. Blijken 2 ervan West-Vlamingen te zijn. Hanne is van Zwevegem en is jaartje ouder dan ik. Ze geeft er hier in Latijns-Amerika ne ferme lap op, 10 maanden. Ik heb het gevoel dat ik haar van ergens ken en wat blijkt: we ontdekken 2 links. Heb vorig jaar 1 keuzevak gevolgd bij de politiekers en zij deed ook dat vak. Ook werkt ze in de Casa Mundo in Menen, cafeetje waar ik soms wel eens ga sponseren. Ze reist nu eventjes samen met haar pa Jan. Hij is curieus hoe dat gaat om rond te trekken met de rugzak en is eventjes achtergekomen. Chapeau.

Het begint te regenen en we vinden nie echt direct nen bus. Dan maar gelift en vanachter in de pick-up belandt. Eens terug in Cuenca nog het oude stadscentrum verkend, vol koloniale gebouwen en kerken. Mooi gemaakt.Savonds gingen we stapke zetten met Sandra en Juan Carlos. Had geregeld dat ook Jan en Hanne konden aansluiten. Zat Juan Carlos daar plots tussen 4 belgen. Was tof avondje dat eindige met salsa, merengue en vlaamsen boerendans in de discotheek. Ook daar trouwens nog 2 waalske meiskes tegen het lijf gelopen.

25 januari

Afgesproken met Jan en Hanne en we gingen om 10u samen naar Banos. Ook Angelina, een colombiaanse die vree met haar gat kon schudden ging meegaan maar nie meer gezien. Afspraken maak je hier best voor 3u snachts denk ik.
Busrit was redelijk lang en jammergenoeg veel landschappen die afgesloten waren door wolkengordijn. Gelukkig wel de Chimborazo kunnen zien, de hoogste vulkaan van Ecuador. (6300m en een twadde denk ik)In Ambato moeten we van bus wisselen. Al zeverend met Jan kruip ik de bus op en plots reageert iemand. Blijken er nog 2 West-Vlamingen op de bus te zitten, Geert en Myriam uit Brugge. Savonds eten we samen en ik begint stillekes aan mijn West-Vlaams terug te vinden. Echt waar, na bijna 3 maand had ik in het begin echt moeite. Ik had constant de neiging Nederlands te klappen.

26 januari

Smorgens in ons hostel zijn we bij het ontbijt aan het overleggen of het tactisch wel verantwoord is een koffie te bestellen. Je loopt hier namelijk altijd een groot risico dat het gewoon zwart water is. ''Tis goein wi'', zegt plots iemand naast ons. Lap, weer ne West-Vlaming. Echt ongelooflijk, in meer dan 2 maand misschien 4 belgen tegengekomen, waarvan geen enkele westfluut. Nu kom ik er in 3 dagen 6 tegen. De laatste waren Alan en Eva, uit Brugge en Kuurne.

Na het ontbijt gaan wandelen in het groen rond Banos. Prachtige bloemen (bromelia's!) en orchideeen gezien en moeten kruipen tussen de weelderige jungle. Ik wilde naar een uitkijkpunt over de Volcan Tungurahao gaan. Dat is een actieve vulkaan. Als je geluk hebt, kan je hem snachts zelfs vuur zien spuwen. Jammergenoeg zat hij in de wolken. Bij een bepaald ventje werd ik binnengeroepen voor een theetje, deed me eventjes aan Marokko denken. Hij plukte gewoon wat takjes van een struik en een beetje later hadden we heerlijke thee, cebron of zo genoemd. Verder naar beneden ook nog zoet water leren drinken uit een bepaalde bloem van een klein ventje, 7 jaar oud.

Savonds met Jan en Hanne naar de thermische baden geweest. Dat zijn enkele zwembaden met zalig water. Natuurlijk verwarmd door de vulkaan. Erna gaan eten met Jan, Hanne, Alan en Eva.

27 januari

Mountainbike gehuurd om de 'ruta de las cascadas' (watervallenroute) te fietsen. Das 61 km richting Puyo. Vanuit de groene bergen vooral naar beneden richting het amazonebekken. Onderweg kom je tientallen watervallen tegen. De bekendste is de Pailon del Diablo. Superkrachtig, het water wordt als het ware naar beneden gebombardeerd.Smiddags bij een bepaalde waterval forel gegeten. Mocht hem zelf vangen en 15 minuten later lag hij op mijn bord.

Twas nen prachtigen tocht. Verschillende condors gezien die rakelings boven mijn hoofd vlogen. Ook de begroeing werd nog wilder en spectulairder naargelang ik afdaalde en op het einde had ik zicht over de Ecuadoriaanse Amazonevakte. In Puyo dan mijn fiets in de bus geduwd en zo teruggeweest naar Banos.Savonds gaan eten met Jan, Hanne, Geert en Myriam. Leve West-Vlaanderen, echt raar hier. Dan nog stapje gaan zetten.

28 januari

Luttele uurkes geslapen. Afscheid genomen van Jan en Hanne en dan mijn laatste bus genomen, richting Quito. Kwas er smiddags en twas er zalig weer. Vooraleer naar et veel te koude belgie terug te keren was ik daar niet kwaad voor. Mij in de hangmat geplaceerd. Even later had ik 2 rode kieketetjes....

Smiddags nog naar de 'Mitad del mundo' geweest. Dat is waar de evenaar ligt, op 20 km van Quito. Het monument op zich was nie veel speciaal. Het is er geplaatst nadat een Franse expditie de evenaar daar berekend had. Nu leven we echter in het tijdperk van de GPS en blijkt dat ze er eigenlijk 250m naast zaten. Ernaast ligt een vrij tof museum rond de plaats waar eigenlijk de echte evenaar doorloopt. Ge leerde er een beetje over de amazonecultuur en ze deden proefkes. De bekendste is degene met het leeglopende watervat. Op de evenaar loopt het water recht naar beneden. 2m verder, op het zuidelijk halfrond krijg je een draaikolkje in wijzerzin, dan terug 2m verder, op het noordelijke halfrond heb je een draaikolkje in de andere richting. Curieus toch. Ook kun je op de evenaar een ei recht op een nagel zetten en als je iemand opheft op de evenaar weegt hij lichter. (geloofde dat niet maar heb et zelf echt ondervonden)

Mijn laatste avond is er ene opt gemak. Wegens gebrek aan geld geen wild feestje. Wel gezelschap van 3 zatte Amerikaanse meisjes. ''Save tonight, tomorrow Hans will be gone'' zitten ze te zingen...

Morgen om 10u15 de lucht in. Dan eventjes goeiedag zeggen in Bonaire en ten slotten kom ik den 30ste om 5u smorgens aan op Schiphol. Dan ga ik ons landje nog moeten zoeken, maar kzie da wel zitten.

Tzit er weer op. Merci aan de kaatsers, de medereizigers en uzelf!

Ciao,
Hans.


En niet te vergeten: choose a challenge, choose life.